Sunyani-avontuur en Lazy Sunday

Het avontuur ‘Sunyani’ is echt het schrijven waard. Wat een avontuur op de 2e dag! Gistermiddag vertrokken Danielle en ik richting Sunyani, de stad die het meest dichtbij ligt (zo’n 20km). We gingen daar heen om verhaaltjes en foto’s op internet te zetten. Maar hoe kom je nou van een klein dorpje als Duayaw Nkwanta naar Sunyani? We hadden 2 opties: de taxi of de trotro. De trotro werd het (omdat ie goedkoper is....ons bint zuunig!!). De trotro is hier meestal een omgebouwde, opengemaakte, gestript Toyota-busje met allemaal bankjes achter elkaar. Ik denk dat er in Nederland 2 bankjes in zouden zitten, hooguit drie, maar hier zaten er 5 in!! Wij waren een van de eersten die instapten en na zo’n 20 minuten wachten was de trotro vol. En vol, is hier overvol, 19 mensen en een baby. Ergens in Sunyani zijn we maar uitgestapt en aan een meisje gevraagd waar het intercafe was.. ze bracht ons erheen in de stromende regen. Omdat het hier in Ghana het internet zo traag gaat als 10 jaar geleden in Nederland, brachten we daar een uur door. Mijn blogspot werkte er niet en mijn foto-site doet mega lang over uploaden (mijn zus zet nu steeds de verhaaltjes er op! (: dus jullie kunnen me blijven volgen!). Ik ga mijn foto’s alsnog maandag proberen te plaatsen.

Het meisje dat ons naar het internetcafé bracht wachtte dat hele uur op ons. We vroegen ons af waarom.. wil ze ook mee boodschappen doen als we klaar zijn met internetten? Want we hadden haar verteld dat we nog boodschappen nodig hadden. Zij had ons verteld dat ze in het zelfde dorpje als ons woont, dus misschien wachtte ze op ons om mee terug te reizen?? We wisten niet zo goed wat me moesten doen en uiteindelijk vroegen waarom ze wachtte… ze wachtte op ons, zodat ze ons aan haar vader en moeder kon voorstellen! Want dan ben je vrienden.. tussen neus en lippen door had ze aan Daniëlle onze adressen gevraagd want ze wilde met ons schrijven.. adressen hebben we niet gegeven, wel zijn we mee geweest naar haar huis. Een groot hoog gebouw met een grote binnenplaats waar een heleboel vrouwen aan het koken en wassen waren. we werden nogal aangestaard door alle vrouwen.. obruni, obruni!!! (blanke, blanke!!!). en daar ergens aan de zijkant zaten haar ouders, we werden hartelijk welkom geheten in Ghana.. Nu heeft zij 2 Obruni-vriendinnetjes en wij 1 Ghanese vriendinnetje! YEAH! :)

Het meisje loodste ons nog even naar de supermarkt en de markt. De markt is onbeschrijfelijk.. ik moet daar gewoon een keer wat foto’s maken. Wat kernwoorden: Druk, smal, schots, scheef, kleurrijk, stinken, blubber..

Blubber, regen, regen, regen.. heel veel regen. Kleddernat stapten we in een taxi. Dit keer een taxi omdat dat het snelste vervoermiddel naar huis is, we wilden voor het donker thuis zijn en dat is al om 18.00 uur. Door al die regen maakte het ons ook niet veel uit dat we met zijn tweeën bij 4 negers in de auto zaten. Niet ongerust worden, dit doen we niet savonds laat of alleen. ;) Wij dachten dat het avontuur nu wel afgelopen zou zijn, maar nee, het regende zo keihard dat de taxichauffeur haast niks kon zien. Hij reed gewoon door met weet ik hoeveel kiliometer per uur.. ik hield mijn hartje wel even vast en het angstzweet brak me uit. We kwamen gelukkig heelhuids uit die taxi en waren precies voor het pikkedonker thuis. Daar viel ik bijna onder het eten (nasi met satesaus..jammie!) in slaap. Dus maar gauw naar bed gegaan en nog even wat mensen gesmst.

Zondag was niet zo avontuurlijk als zaterdag. We hebben niet bijzonder veel gedaan, lekker thuis gebleven en wat aan gerommeld. Natuurlijk begon de dag met een koude douche, gevolgd door een ontbijtje bestaande uit zoetig/kruidig brood, wat soms kokhals-neigingen oproept, maar het vult goed en ik moet het echt eten anders ga ik van mijn stokje. Danielle vond het te goor en is overgestapt op de crackers. We moeten nog even kijken of we iets kunnen vinden voor op brood (had ik nou toch maar die pot Calvé pindakaas meegenomen..). Wat ik wel uit Nederland had meegenomen was een klein pakje pannenkoekenmix. Daar hadden we nog wel melk voor nodig. Gister hadden we in Sunyani oplosmelk gekocht en dat dus door de pannekoekmix gedaan. Het resultaat was dat het wel op pannenkoek leek maar totaal niet naar smaakte. Balen! Toch maar wat pannenkoekstukken opgegeten voor de vulling. Ons avondeten beviel ons beter.. ik knakworstjes op brood en Daan knakworstjes op de crackers (dat noem ik nou niet te eten..). Verder vandaag hebben we de handwas gedaan, stage voorbereid en berekent hoeveel geld we kunnen uitgeven per dag.

Nog even wat statistieken:
Vermoord: 1 kakkerlak, 1 vlinder (sorry rob, Danielle ging er op staan, het was maar een nachtvlinder), plusminus 174 mieren
Huwelijksaanzoeken:Nog geen 1! De trouwringen die we om hebben doen goed hun werk.